ความวุ่นวาย…
เกิดขึ้นทุกหย่อมหญ้า
แม้สายลมปะทะทิวไม้
ก็จัดเป็นความวุ่นวายอย่างหนึ่ง
เพราะเกิดความไม่สงบเกรียวกราว
เกิดส่ำเสียงระงมแห่งใบไม้
แทรกแทนคลื่นนิ่งในอากาศ
ความว้าวุ่น…
เกิดขึ้นได้แต่ในใจ
แม้ปราศจากแรงลมเข้าปะทะ
ความว้าวุ่นก็บังเกิดขึ้นได้
เพราะคลื่นความคิดระส่ำระสาย
ไม่จำเป็นต้องอาศัยแรงกระทำอันใด
มากไปกว่าแรงดันของใจเอง
ในบางความวุ่นวาย…
หลายครั้งกลับชวนเพลิน
แม้ทิวไม้ไหวเอนจากแรงลม
ก็ดูกลมกลืนกัน
ส่งสารพันสำเนียงไม้
ประดุจงานประสานเสียง
แห่งวงดนตรีธรรมดา
แม้ว่าให้ฟังทั้งชีวิต
ก็ยากจะมีใครคิดรำคาญ
ในหลายความว้าวุ่น…
ไม่อาจสงบลงท่ามกลางความเงียบงัน
แต่กลับพลันระงับดับสลาย
เพียงเพราะสายลมรำเพยผ่าน
มาชวนแลเหล่าใบไม้
ที่วุ่นวายสะบัดพัดพลิ้ว
บ้างก็ร่วงลิ่วปลิวหายกับสายลม
ลากพาความว้าวุ่นให้หมุนหายตามกัน
ท่ามกลางความวุ่นวาย…
ที่เต็มไปด้วยความเคลื่อนไหว
ขอเพียงมีสติเป็นธงหลักปักนิ่ง
อยู่ตรงศูนย์กลางความวุ่นวาย
ความวุ่นวายนั้น
ก็เหมือนคลื่นความโกลาหล
ที่ได้แต่ไหลวนรอบความเงียบ
เป็นความเงียบภายใน
ไม่มีใครเห็นด้วยตาเปล่า
แต่สัมผัสรู้ได้ด้วยใจ
ไม่ว่าใจตนหรือใจใคร
ใจกลางความว้าวุ่น…
ที่ฝุ่นอารมณ์ตลบม้วน
อาจไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้นเลย
นอกจากภาพหลอน
ส่งแรงสะเทือนซ้ำซาก
จึงไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น
มากไปกว่าความว้าวุ่นเปล่า
ความว้าวุ่นนั้น
ก็เหมือนไอร้อนอลวน
ที่เกิดจากการคายพิษของจิตเอง
และมีจิตเองเป็นผู้กลืนพิษนั้น
วุ่นวายโดยไม่ว้าวุ่นได้
เพราะยอมรับกับธรรมดา
ของความวุ่นวายในชีวิต
ว้าวุ่นทั้งที่ไม่วุ่นวายได้
เพราะเอาแต่ยอมตามใจ
ไม่ฝึกยอมตามจริง
ความจริงในโลกปรากฏอยู่ทุกหนแห่ง
ความวุ่นวายเป็นเรื่องปกติของกาย
แต่ความว้าวุ่นเป็นเรื่องผิดปกติของใจ
โดย
ดังตฤณที่มา
http://dungtrin.com/empty4/06.htm
