ความเคยชินในการอยู่ร่วมกันมีข้อดี
ตรงที่ทำให้เกิดความรู้สึกไม่เป็นอื่น
แต่ความรู้สึกไม่เป็นอื่น
มีข้อเสียตรงที่ทำให้เลิกเกรงใจกัน!
ไม่ว่าจะเป็นที่บ้านหรือที่ทำงาน
เราจะพยายามหาใครสักคน
หรือหลายๆคนไว้เป็นพวก
เป็นคนคุ้นเคย เป็นคนที่จะอยู่ร่วมกันอย่างเป็นมิตร
เพื่อที่จะไม่ต้องโดดเดี่ยวอยู่ในโลกตามลำพัง
สามารถคุยกับใครสักคนแบบสบายๆ
ไม่ต้องกลัวโดนหาว่าโง่
ไม่ต้องระวังว่าตัวตนที่แท้จริงจะเปิดเผยออกมาแค่ไหน
พูดง่ายๆว่าเป็นตัวของตัวเองร่วมกับใครได้
คนนั้นก็นับเป็นคนสนิท ไม่รู้สึกเป็นอื่น
แต่ข้อเท็จจริงในโลกนี้ก็คือ
เราแต่ละคนมีความเป็นอื่นจากกัน
มีช่องว่างที่ไม่มีวันถมได้เต็ม
ถ้าเผลอเพลินจนเกินไป
ปลดปล่อยตัวตนออกมาไม่ยั้งจนเกินงาม
ในที่สุดก็จะทนกันไม่ได้
คำว่า ‘ไม่ต้องเกรงใจ’
เป็นแค่คำพูดเอาไว้ต้อนรับแขกตามมารยาทไทย
ในชีวิตจริงให้สนิทแค่ไหนก็ต้องเกรงใจกันครับ
ต่อให้สืบสายเลือด ได้ชื่อว่าให้ชีวิตกันมา
เป็นพ่อแม่ลูกที่ใกล้ชิดกันที่สุดยังไม่เว้น
แล้วเราควรจะเว้นให้กับความสัมพันธ์สนิทแบบไหนได้เล่า?
ดังตฤณ
มิถุนายน ๕๕
ที่มา
http://bit.ly/10lKts2
