ทะเลาะกับแฟนแล้วเค้าหายไปไม่ติดต่อกลับมาเลยยย

[nnkk]

ดิฉันกับแฟนอยู่ด้วยกันแล้ว เราตั้งใจจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปตลอด ถึงเราจะแต่งงานกันไม่ได้เพราะเราเป็นผู้หญิงทั้งคู่ เค้าเป็นคนอารมณ์ร้าย และมีปัญหาครอบครัวคะ เราอยู่ด้วยกันมาสองปีแล้ว แรกๆเค้าก็ติดดิฉันมาก รัก จ๊ะจ๋าสารพัด ตอนนั้นเค้ามีปัญหากับพ่อแม่คะ ทำงานกับที่บ้านก็ทะเลาะกับที่บ้านตลอด บ้านรวย แต่ตัวเค้าก็ไม่มีเงินใช้เท่าไร่ ตอนนั้นดิฉันมีกิจการของตัวเองเล็กๆแต่ก็ไปด้วยดี ก็อยู่กันมาด้วยความสุข จนดิฉันเริ่มประสบปัญหากับหุ้นส่วน ก็ออกมาทำกับเค้า เค้าเปิดบริษัทเล็กๆกับหุ้นส่วน ดิฉันมาช่วย สไตส์การทำงานไม่เหมือนกัน ก็ทำให้ทะเลาะกันคะ และหลังจากนั้นกิจการของดิฉันก็มีปัญหาหนัก ดิฉันมีหนี้สินมากพอสมควร เค้าก็มีปัญหากับหุ้นส่วน ทำให้ต้องเลิกทำ

 เค้าก็เริ่มสมัครงาน และบอกว่าจะเลี้ยงเราดูแลเราให้เราอยู่บ้าน ดูแลเค้า ต่อมาเค้าได้งานดีมาก เงินเดือนเยอะมากกก และพ่อแม่เค้าก็กลับมาดีด้วย เค้าก็เริ่มเรียกร้องว่าดิฉันต้องทำอย่างโน้นอย่างนี้ เพราะเค้าเลี้ยงดิฉัน และดิฉันทำอะไรก็ไม่ถูกใจไปหมด โทรไปหาตอนทำงานก็ไม่ได้ โดนด่า ทั้งที่ดิฉันไม่เคยโทรหาอยู่แล้ว แต่วันนั้นมีธุระจริงจริง,  sms ถามเรื่องอาหารเย็นมาจะให้เตรียมอะไร ก็หายไปไม่ตอบกลับ จนดึกดึก ก็ไม่ตอบกลับจนดิฉันต้องโทรไปถามว่า จะกลับมาทานข้าวอะไร ถึงทราบว่าไปดื่มเหล้ากับเพื่อนที่ทำงานและจะกลับดึก, ทำไข่ลวกไม่เป็น ดิบไป สุกไป ก็หงุดหงิด โวยวาย, ทะเลาะกันทีไร ก็ไปหาแฟนเก่าตลอด แต่บอกว่าไม่มีอะไร ก็เป็นก๊วนเพื่อนกลุ่มเดียวกัน, ล่าสุดทะเลาะกันเรื่องดิฉันหาของให้ไม่เจอ แล้วไปบอกว่าอยู่กับเค้าหรือเปล่า พอเจอ เค้าก็โกรธมาก ไปบ้านแม่แล้วไม่กลับมาอีกเลย โทรหาก็ไม่สนใจ รับก็ด่า บางทีก็ไม่รับ ครั้งหลังคุยกันก็มีคำพูดที่รับไม่ได้ ดิฉันก็ยอมรับว่าน้อยใจ เลยบอกเค้าไปว่าเราไม่รู้สึกว่าเราไม่รู้สึกผิดเลย มันเป็นเรื่องนิดเดียว ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่

เค้าบอกว่าดิฉันเห็นทุกเรื่องเป็นเรื่องเล็กๆ ดิฉันยอมรับว่าทุกเรื่องเป็นเรื่องเล็ก เพราะไม่ว่าเค้าจะทำอะไร ระเบิดอารมณ์ใส่ดิฉันไม่มีเหตุผล ดิฉันก็ให้อภัยมาตลอด แต่พอดิฉันทำอะไรนิดหน่อยเค้าก็ทำเป็นเรื่องใหญ่ทะเลาะกันตลอดเวลา เช่นแค่ทำน้ำหกใส่โทรศัพท์นิดเดียว ไม่ได้ตั้งใจก็เป็นเรื่อง ทั้งๆที่เค้าขับรถดิฉันไปชนอย่างหนัก ดิฉันไม่เคยว่าเค้าเลยสักคำ ดิฉันเลยไม่เข้ใจจริงจริง

เค้าเปลี่ยนไปตั้งแต่เค้ามีงานใหม่ คืนดีกับพ่อแม่ เค้าอยากให้ดิฉันเปลี่ยนแปลงหลายเรื่อง ซึ่งบางเรื่องดิฉันก็ยอมรับว่าดิฉันมีข้อบกพร่อง ถึงตอนแรกจะไม่เข้าใจ เพราะข้อบกพร่องต่างๆ ดิฉันก็เคยบอกตั้งแต่คบกันให้เค้าทราบแล้ว แต่ตอนนั้นรับได้ตอนนี้รับไม่ได้ แต่ดิฉันก็พยายามปรับ แต่คงไม่ได้เท่ากับที่เค้าต้องการ แถมหลังๆ ยังมองว่าดิฉันมาคบกับเค้าเพราะเงิน

ทั้งๆที่ตอนแรก ดิฉันคบกับเค้ามีแต่ซื้อของให้ ให้เงินยืมไปหมุนในกิจการ แต่ตอนนี้ดิฉันมีปัญหา เค้าเริ่มมาเลี้ยง เริ่มช่วยจ่ายหนี้ ก็มาคิดแบบนั้นแล้ว ดิฉันเสียใจมากก เพราะเราไม่เคยคิดแบบนั้นจิงจิง เอาเงินเค้ามาก็ทำบัญชีให้ดูตลอด

ตอนนี้ดิฉัน กลุ้มใจ เค้าไม่ติดต่อมาสามอาทิตย์แล้ว และไม่รู้ว่าเราจะจบตรงไหน รู้ทั้งรู้ว่าไม่ควรปรุงแต่งจิต แต่ทุกข์คราวนี้หนักเหลือเกิน เราไม่มีเงิน ไม่มีงาน มีหนี้สิน แถมไม่มีเค้าด้วย

ตอนนี้ดิฉันอายุมากแล้ว แต่ก็พยายามสมัครงานอยู่คะ ไม่ได้ท้อใจ

แต่สิ่งที่คิดไม่ตก มันวนอยู่ในหัวเราตลอด คนที่รักกัน เค้าหายไปจากชีวิตกันได้แค่เรื่องแค่นี้เองเหรอ ใจนึงก็มั่นใจว่าเค้ารัก ใจนึงมันไม่แน่ใจเลย ดิฉันจะโทรไปคุยธุระ ก็ไม่รับสาย ไม่โทรกลับ

ดิฉันก็ส่งอีเมล์ไปบอกว่าให้มาปรับความเข้าใจกัน จะไปต่อ หรือไม่ก็ให้มาคุยกันดีดี ก็ไม่รู้ว่าเค้าจะมาตามนัดมั้ย ทั้งๆที่ก็กลัวคำตอบ แต่ก็อยากทำให้เด็ดขาด เสียใจไปเลยครั้งเดียว และคิดว่าถ้าเรามัวแต่ทิฐิ มันก็ไปต่อไม่ได้ เรารักเค้าก็ต้องไม่มีทิฐิ

อ่านหนังสือธรรมมะหลายเล่ม แต่ไม่เข้าหัวสมอง รู้ว่าทุกข์ ให้รู้ว่าทุกข์ แค่นั้นพอ แต่ทำไม่ได้ ร้องไห้ทุกวัน ระหว่างคิ้ว เหมือนมีรอยยักยัก ตึงตึงไปหมด ทั้งหัวด้วย มันเครียดมากมากจริงจริง

ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรกับตัวเองดี อ่านทั้งเหตุเกิดจากความรัก รักแท้มีจริง แต่ตอนอ่านก็ยังเครียด คิดตามได้บ้างนิดหน่อย

จะทำอย่างไรดีคะ รู้ว่าทุกอย่างมาจากกรรมที่เราทำ ขอคำแนะนำด้วยคะ จะบ้าตายอยู่แล้วห

[mayrin]

โดยพื้นฐานของคนที่มีอารมรณ์ร้าย  แปรปรวนอยู่ตลอดเวลา
เขาจะหงุดหงิดง่ายในทุกๆ เรื่อง เป็นทุนเดิมอยู่แล้วค่ะ
ดังนั้น ไม่ว่าจะเรื่องเล็ก เรื่องน้อยแค่ไหน
ก็พร้อมจะลุกลามเป็นไฟกองใหญ่ได้ตลอดถ้าไม่ได้ดั่งใจ

แม้ขณะที่กำลังตกอยู่ในห้วงรัก เขากจะดูเป็นคนที่ช่างโอนอ่อนผ่อนตาม ช่างเอาใจ
โดยเฉพาะในยามที่กำลังเคว้งคว้างโดดเดี่ยว ต้องการที่พึ่งพิงอันอบอุ่น

แต่เมื่อเขากลับมาเป็นตัวของตัวเอง
โดยเป็นตัวตนที่เขารู้สึกได้ถึงอำนาจของผู้ที่อยู่เหนือกว่า
กุมชะตาชีวิตของอีกคนอยู่ในกำมือ ที่เขาสามารถจะกดบีบได้ตามต้องการ
อุปนิสัยเอาแต่ใจตัวเอง ตามพื้นฐานเดิมก็เริ่มแสดงออกมาอย่างเต็มที่

อยู่ด้วยกันนานเข้า ก็เริ่มชาชินกับการถูกเอาใจ และเรียกร้องมากขึ้นเรื่อยๆ
ขณะที่ความรู้สึกตื่นเต้นชื่นบานในสิ่งรักที่ได้ครอบครองลดน้อยถอยลง
ข้อบกพร่องใดที่เคยคิดว่า ยอมกันกันได้ รับกันได้ ก็กลายเป็นทนไม่ได้ รับไม่ได้อย่างแรง

คนที่รักกัน เค้าหายไปจากชีวิตกันได้แค่เรื่องแค่นี้เองเหรอ ใจนึงก็มั่นใจว่าเค้ารัก
ใจนึงมันไม่แน่ใจเลย ดิฉันจะโทรไปคุยธุระ ก็ไม่รับสาย ไม่โทรกลับ


สำหรับคนที่ใจถอยห่าง เขาพร้อมจะพากายถอยห่างเราได้โดยอาศัยเหตุได้ทุกเรื่องค่ะ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กเรื่องน้อยสักเพียงใด

ลดการพึ่งพิงเขาลด พยายามยืนอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ ไม่มีใครเลี้ยงเราได้ตลอดชีวิต
ตนย่อมต้องเป็นที่พึ่งของตน อย่าเอาชีวิตและอนาคตตัวเองไปฝากไว้กับจิตปุถุชน
ที่พร้อมจะกลับดีเป็น กลับร้าย เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาได้ตลอด
ถึงอายุเราจะมากแล้วก็ตาม แต่ก็ยังมีงานอีกมากที่เราสามารถทำได้ค่ะ

ถ้าคิดว่าจะคุยกันให้เด็ดขาด เราต้องเตรียมความพร้อมทั้งร่างกายและจิตให้เข้มแข็งค่ะ
การวนคิดซ้ำไปซ้ำมาในเรื่องของเขาก็จะเกิดความทุกข์ ความเครียด ทำให้ปวดหัว

เปลี่ยนสถานที่ไปพักผ่อนกับญาติมิตร ไปคุยกับคนที่รักเราจริงๆ เช่นพ่อแม่
เราจะรู้สึกว่าในโลกนี้ไม่ได้เดียวดาย
หากิจกรรมอย่างอื่นที่เป็นการผ่อนคลาย ไปวัดฟังธรรมะเย็นๆ จิตเราก็จะสงบสบายขึ้นค่ะ

[nnkk]

ขอบคุณมากสำหรัคำตอบนะคะ ตอนนี้ก็ออกหางานทำแล้วคะ และก็คงไม่ไปเจอเค้าอักแล้วคะ ถ้าทำได้
ตอนนี้ก็กำลังจะเก็บของย้ายกับไปอยู่กับพ่อแม่แล้ว เดี๋ยวเราก็คงจะดีขึ้นเองใช่มั้ยคะ รักได้ ก็เลิกรักได้ใช่มั้ยคะ คงไม่ต้องไม่ยึดติดกับคนที่เราเคยตั้งใจจะอยู่ไปด้วยตลอดชีวิตใช่มั้ยคะ

เสียใจมาก ปวดหัวจนหัวจะระเบิดแล้ว แต่ก็จะพยายามคะ

[mayrin]

เคยรัก เคยดีต่อกัน
เคยตั้งใจจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต
ไม่ว่าจะเคยเป็นมาอย่างไร สิ่งเหล่านั้นล้วนผ่านไปแล้วค่ะ

ความเป็นจริงคือ สิ่งที่มองเห็นอยู่ตรงหน้าปัจจุบันนี้
เวลานี้ และเดี๋ยวนี้ คือ สิ่งที่สำคัญที่สุด มีค่าที่สุดค่ะ
ดังนั้น เราต้องทำปัจจุบันของเราเวลานี้ให้ดีที่สุด
คิดดี พูดดี กระทำกรรมดี แล้วสิ่งดีที่เราทำในขณะนี้
จะเป็นเหตุปัจจุบันให้พบสิ่งที่ดีต่อไปในอนาคตค่ะ 

ถ้ารู้สึกว่าปวดหัวมากๆ ก็ลองนั่งพักเอนตัวให้สบาย
แล้วหลับตาลง ค่อยๆ หายใจเข้า และผ่อนลมหายใจออกช้าๆ
ให้มีสติรู้ลมหายใจของเราที่กำลังเลื่อนไหล ผ่านเข้าออก

แม้แต่ลมหายใจของเรา เรายังไม่อาจเก็บไว้กับตัวเองได้ตลอดเวลา
เมื่อหายใจเข้าแล้วก็ต้องหายใจออก
คนอื่นๆ สิ่งอื่นๆ  เขาก็มีชีวิตเป็นของเขา
มีกรรมเป็นของๆ ตัวเขา ซึ่งไม่ได้อยู่ในอำนาจของเรา 
เราไม่อาจยื้อไว้ หวงแหนไว้

ความคิดวิตกกังวลใดๆ เราปล่อยวางไปพร้อมกับลมร้อนๆ ที่ผ่านช่องจมูกออกไป
ทิ้งของร้อนเสีย อย่าเอาของหนักมาแบกรับเอาไว้
ชีวิตของเราเริ่มต้นและสิ้นสุดที่ลมหายใจที่ปลายจมูกของตัวเราเอง
ไม่มีเขาก็ใช่ว่าลมหายใจของเราจะหมดสิ้นไปค่ะ