ดิฉันแต่งงานกับสามี มา 8 ปี เป็นการแต่งงานกึ่งๆตกกะไดพลอยใจร ชีวิตสมรสดำเนินมาแบบแกนๆ จนในที่สุดทุกอย่างก็มาก่อตัว เป็นปัญหาขึ้นเมื่อ2 ปีที่แล้ว สามีมาขอเลิกแต่ยังขออยู่ด้วยกันกับดิฉันและลูก ตอนแรกคิดว่ายอมกันไปก่อน เพราะตอนนั้นมีเรื่องกันบ่อยๆ ต่อมาไม่นานดิฉันจับได้ว่าเค้ามีผู้หญิงอีกคน เค้ายอมรับและให้ดิฉันยอมรับเรื่องนี้ และให้อยู่กันเพื่อลูก โดยให้เหตุผลว่า เค้าหมดรักเราแล้ว และไม่เคยรักเรามาตั้งแต่แรก เค้าขอโทษดิฉันและขอรับผิดชอบดูแลดิฉันและลูกต่อไป ตลอดเวลาที่ผ่านมา 2 ปี เค้าจะต้องไปหาผู้หญิงคนนั้น อาทิตย์ละ 3 คืน และวันหยุดเต็มวัน ใหม่ๆ ดิฉันอาการหนักมา จนมาถึงทุกวันนี้ อาการดิฉันดีขึ้นมากแล้วอาจเป็นผลจากการที่มีธรรมมะเป็นที่พึ่ง เริ่มปฎิบัติภาวนา แต่จนแล้วจนรอด เรื่องพวกนี้ก็ยังวนเวียนมาทำให้ทุกข์อยู่เสมอ เฝ้าตามรู้มากว่า 1 ปี แล้วคะ เริ่มรู้สึกว่าถ้าตนเองยังอยู่ในสภาพนี้ โดยที่จะต้องเห็นภาพไปๆมาๆๆ ของเค้า และยังเรื่องที่มากระทบ ที่มักจะทำให้ขัดเคืองใจบ่อยๆ ด้วยจิตใจที่ยังไม่เข้มแข็งมากนัก เลยคิดว่า อยากจะออกมาจากวังวนซ้ำซากแบบนี้ พยายามคุยกันหลายครั้งว่าน่าจะแยกกันได้แล้ว แต่เค้าดูจะไม่ค่อยพอใจนัก และมักจะพูดว่า เราตกลงกันแล้วนี่ ว่าจะอยู่กันเพื่อลูก เค้าเองก็อยู่ด้วยเพื่อรับผิดชอบดิฉันและลูก และบอกว่า ดิฉันเองก็ควรจะมีความรับผิดชอบในเรื่องนี้เหมือนกัน
ไม่โทษเค้าหรอกนะคะที่ตนเองยังทุกข์อยู่ก็เพราะดูแล้วน่าจะเป็นเพราะกิเลสในใจของตนเองมากกว่า ที่ยังมีภาพครอบครัวที่อบอุ่น และยังมีความอยากให้เค้าเลิกกับผู้หญิงคนนั้น ความคิดที่คอยเอาตัวเองไปเปรียบเทียบบ่อยๆ และสุดท้ายใจที่อยากให้เค้ารักเราเป็นอย่างที่เราต้องการ ทั้งที่รู้ว่ามันคงไม่มีทาง แล้วก็ไม่แน่ใจว่า ถ้าเค้าเลิกกันและกลับมาหาดิฉัน จะเป็นอย่างไร คิดไปมีแต่ทุกข์เองทั้งนั้นคะ
อยากขอคำแนะนำว่าดิฉันควรจะทำอย่างไรดี ระหว่างแยกทางกันเพื่อลดผัสสะที่มากระทบ หรือว่าควรอยู่กันเพื่อลูก ดิฉันไม่มีควาามเดือดร้อนเรื่องค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงลูกคะ
