๕๕๔ ปวดใจมาก ๆ และสับสนค่ะ

เราไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี ตอนนี้สับสนมากๆ เราเคยมีอดีตที่ใครหลายคนอาจจะยอมรับไม่ได้ซึ่งมันเป็นเรื่องใหญ่ ตอนที่เราเรียนจบ ปวช.3 เรามีแฟนซึ่งเป็นแฟนคนแรกของเราเขาเป็นรุ่นพี่เรา เราคบกันได้ซักพักแล้วเราก็มีอะไรกัน โดยที่เราไม่ได้ป้องกัน พอต่างคนต่างเรียนจบก็เลิกรากันไป โดยที่เราคาดไม่ถึงว่าเราตั้งท้อง ตอนนั้นเราตกใจและช็อคมาก เราไม่อยากเก็บเด็กคนนี้ไว้เพราะเราเลิกกับอดีตแฟนไปแล้ว เราตัดสินใจบอกแม่ บอกพี่สาวเรา แม่กับพี่สาวเราเสียใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่เขาขอให้เก็บลูกไว้ ไม่อยากให้ทำร้าย เพราะเป็นการสร้างเวรสร้างกรรมอีก เราจึงตัดสินใจทำตามที่แม่และพี่เราขอร้อง พอคลอดลูกแล้วเราก็กลับมาเรียนต่อจนจบปริญญาตรี ส่วนลูกเราเขาเป็นเด็กน่ารัก และเขาได้รับความรัก และความอบอุ่นจากทุกคนในบ้านเป็นอย่างดี จนกระทั่งตอนนี้เรามีความรัก แต่..เรากลับไม่บอกความจริงกับพี่เขา เราเลวมาก ตอนนั้นที่เราไม่บอกเพราะเรากลัว เราเห็นแก่ตัวดีไม๋ เราคิดอยู่อย่างเดียวว่าใครจะมายอมรับกับอดีตของเราได้ .. ก็ไม่มี พ่อแม่พี่น้องเราเขาไม่ได้สนับสนุนกับการกระทำของเราเลย แต่เรายังดื้อดึงที่จะปิดบังพี่เขา มันทำให้เรารู้สึกอึดอัดมากๆ จนกระทั่ง..เราตัดสินใจบอกพี่เขา พี่เขาช็อคและเสียใจมากๆ ซึ่งไม่ต่างอะไรกับเราเลย เราร้องไห้ ร้องไ้ห้ จนล้มป่วย ถามว่าทำไมเราถึงรู้สึกแย่ขนาดนี้กับผู้ชายคนนึง เพื่อนๆ พี่ๆ บอกเรา สอนเราว่า ให้เรานึกถึงหน้าลูกเข้าไว้ แต่เราไม่เข้มแข็ง อีกอย่างถ้าพี่เขาเป็นผู้ชายนิสัยแย่ๆ เราคงทำใจได้เร็วกว่านี้ แต่นี่ไม่ใช่ พี่เขาดีกับเราทุกอย่าง เขารักเรา และเราก็รักเขามากๆ เช่นเดียวกัน ..พอเราบอกกับพี่เขาแล้ว พี่เขาเงียบไป เรายิ่งคิดมากหนัก เขาขอเวลา เรื่องนี้มันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับพี่เขา และครอบครัวของพี่เขา จนกระทั่งวันรุ่งขึ้นพี่เขาบอกกับที่บ้านเขา ที่บ้านเขารับไม่ได้ แม่เขาถามว่าเราทำงานอะไร ฐานะที่บ้านเป็นยังไง มีที่ดินไม๋ ทำไมหาผู้หญิงที่ดีกว่านี้แล้วไม่ได้หรือยังไง คำพูดเหล่านี้มันหลอนอยู่ในหัวสมองเราตลอดเวลา มันเหมือนกับยิ่งตอกย้ำว่าเรามันเป็นคนที่น่ารังเกียจ เป็นตัวเสนียดยังไงไม่รู้ แต่พี่เขาก็อธิบายว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่ เขาก็ต้องเป็นห่วงลูกเป็นธรรมดา เราก็ต้องเข้าใจเขา มันก็จริงอย่างที่พี่และครอบครัวเขาพูด มันก็ถูก สำหรับคนอย่างเราพี่เขามารักก็เป็นบุญจะแย่แล้ว พี่เขาขอเวลาเรา 2 วัน แต่ใจหนึ่งก้อต้องทำใจ แต่อีกใจหนึ่งก็ยังหวังอยู่เล็กๆ ว่าจะได้คำตอบที่ดีและสมหวัง ตอนนี้เราสับสนไปหมดเลย เรากลัวมากเลย ร่างกายก็อ่อนแอมากๆ