ถาม - ถ้าเราคบใครแล้ววันหนึ่งต้องจากกัน เพราะใครคนหนึ่งมีบุญมากขึ้นจนคบกันไม่ได้หรือเปล่าคะ ดิฉันคิดว่า เหตุปัจจัยในการพบแล้วจากกัน มีหลายสาเหตุ
๑. หมดแรงส่งของกรรมเก่า ที่ส่งผลให้มาผูกพันกัน
๒. ไม่มีกรรมใหม่ที่กระทำร่วมกัน อันเป็นเหตุให้มาเกี่ยวเนื่องกันอีก
๓. ความไม่เสมอกันในธาตุ ไม่เสมอกันในระดับของจิต
จิตที่กำลังกุศลอันมากกว่า สะอาดและสว่างกว่า ย่อมน้อมนำไปสู่ภพภูมิอันสูงกว่า
จิตที่กำลังกุศลน้อยกว่า ซึ่งเป็นเหตุให้พรากจากกัน
เหมือนคนหนึ่งซึ่งออกเดินทางจาก ณ ตำแหน่งที่ยืนอยู่ สู่จุดหมาย
ในขณะที่อีกคนยังยืนอยู่กับที่
แรก ๆ ที่เริ่มเดินออกมาไม่กี่ก้าว ก็อาจจะยังพอมองเห็นกันชัดอยู่
แต่เมื่อยิ่งเดินไกล ออกไป ก็จะเริ่มเห็นแค่แผ่นหลัง
กลายเป็นจุดเล็ก ๆ ในสายตา และเลือนหายไปในที่สุด
เมื่อเราพัฒนากรรมของเราไปในทางที่ดี
เปลี่ยนนิสัยใจคอ ให้เป็นอีกคนหนึ่ง
หันเหจิตจากสิ่งอันไม่เป็นกุศลทั้งปวง
จิตมีความสะอาดแจ่มใสและเบิกบาน เนื่องจากมีกำลังของกุศล
บุคคลที่ใกล้ชิดก็จะรู้สึกปลอดโปร่งและสบายใจ ได้รับกระแสความเย็นนั้นด้วย
ผู้นั้นก็ย่อมเป็นที่รักของคนอื่น
และดึงดูดผู้ที่มีกระแสจิตในระดับเดียวกัน นำพาคนดีเข้ามาสู่ชีวิต
และการเปลี่ยนแปลงนิสัยใจคอ พัฒนากรรมของเรา
ย่อมนำเราไปสู่สิ่งแวดล้อมใหม่ ๆ ผู้คนใหม่ ๆ
ถ้าคนที่เราคบอยู่เขาไม่ได้พัฒนาตนตามด้วย และไม่ได้มีความชอบในสิ่งนั้น
เขาก็ย่อมจะห่างเหินไปตามวิถีกรรมของเขา
โดย
mayrin ที่มา
http://larndham.net/index.php?showtopic=12805&st=6
